De opstaande randen van het nest staande te krijgen bleek een hele uitdaging te zijn! Het was me al snel duidelijk dat het stramien op een of andere manier aan de bodem moest worden bevestigd. Ik naaide daarom knopen onderaan de buitenkant van het stramien om het met gehaakte lusjes aan de bodem te kunnen vastmaken. Het eerste deel van het stramien bleef op deze manier min of meer rechtop staan, maar het was nog lang niet stevig genoeg. Ook knopen aan de binnenkant van het stramien dan maar? Ik probeerde het uit, maar was nog steeds ontevreden over het resultaat. Wellicht zou het helpen als het stramien tussen twee opstaande randen zou komen te staan.
Ik dacht dit klusje ‘wel even’ te kunnen klaren in het weekend dat Jan weg was voor zijn Biodanza opleiding. Maar dat viel behoorlijk tegen.
Op zaterdag begon ik optimistisch met het aanzetten van koorden voor de twee opstaande randen. Op de grote tafel, die Jan voor mij had vrijgemaakt, ging dat prima. Maar toen ik de bodem uitspreidde op de vloer en de rand erin paste, bleek de gewenste stevigheid tegen te vallen. En dus maakte ik meer koorden om de randen nog wat verder op te hogen. Een derde deel van het nest leek nu redelijk stevig te staan. Ik besloot daarom dat ook de andere twee delen knopen aan de binnenkant moesten krijgen.
Intussen was het al zondagavond - ik was duidelijk te optimistisch geweest…
De volgende week gingen mijn strubbelingen met het nest verder. De hogere randen waren nog steeds onvoldoende om de rand staande te houden. Telkens als ik een stuk rand had staan en aan het volgende stuk rand begon, donderde het eerste stuk weer naar beneden. Ik ontdekte dat ik het stramien minder strak moest aanspannen in de rondingen en paste de lusjes daarop aan, maar het probleem bleef. Volgende week zal ik onthullen hoe ik het nest uiteindelijk toch staande heb gekregen.
Reactie plaatsen
Reacties