Vertelmuseum De Vlechtvogel

Jazeker - ik doe dit jaar weer mee met de Kunstroute Heerenveen. Zet de data maar alvast in de agenda: 16 en 17 september. Van 28 augustus tot en met 29 september zal er bovendien nog een tentoonstelling in de bibliotheek van Heerenveen zijn met werk van de deelnemende kunstenaars.

Ik ben deze week begonnen aan de grote schoonmaak in het museum. Dat wil zeggen dat alle vogels en draken, sprookjesbomen, kamerschermen, lampen, nesten, enzovoorts voorzichtig moeten worden afgestoft en indien nodig moeten worden behandeld tegen motten.

Afgelopen dinsdag had ik opnieuw een groepje kinderen in mijn museum voor een vertelvoorstelling. Ditmaal waren het vijf iets jongere kinderen met twee begeleiders.

Afgelopen dinsdag verwachtte ik een vertelvoorstelling te geven voor vijf kinderen, maar het liep anders dan verwacht: het werden twee vertelvoorstellingen, eerst voor een groep van vijf kinderen met een begeleider en daarna nog voor een groep van vier kinderen.

Deze week werd ik verrast door het bericht dat ik een online cursus had gewonnen. Het was totaal onverwachts, maar daardoor des te leuker. Ik ben nl. op Facebook lid van de groep Textielvriendinnen. Omdat deze groep nu is uitgegroeid tot een groep met 2000 leden, heeft Joke Hardenbol, die de groep heeft opgericht, een online cursus naar keuze verloot onder degenen die hadden gereageerd op een bericht daarover. Wat een mooi cadeau, dat me zomaar in de schoot wordt geworpen! Ik heb gekozen voor de cursus handborduren en ben meteen met de eerste les begonnen.

Het maken van gordijnen in freeform sprang is een behoorlijk langzaam proces. Heel geleidelijk kom ik verder, maar het schiet niet snel op. Daar komt nog bij dat ik er niet constant aan werk, omdat ik ook nog andere dingen te doen heb of wil doen.

De afgelopen week ben ik niet zo productief geweest als de vorige, want ik had de schilders over de vloer. Daardoor miste ik de concentratie om te kunnen schrijven. En ook nu, nu het schilderwerk klaar is, voel ik me nog niet weer goed in staat om te kunnen schrijven. Maar ik heb wel wat kunnen sprangen en heb zelfs nog weer een sprangfilmpje voor mijn You Tubekanaal Sprangria gemaakt. Het goede nieuws van deze week is echter dat mijn ocean drum een goed plekje heeft gekregen bij ‘t Hummelhûs, zorg op maat.

Een aantal door mij gemaakte nesten en kleine vogeltjes zijn even door een school in Joure gebruikt als lesmateriaal bij het thema vogels. Ik kreeg daar deze week een foto van en maakte er zelf een collage van, die een klein beetje een indruk geeft van het geheel en enkele details. Op de fotocollage is rechtsboven onder andere een eendenkorf te zien die ik heb gemaakt. Het nest met sprang vogeltje rechtsonder is ook van mijn hand, evenals het hangnest daarboven op de grote foto en nog twee kleine nesten, waarvan een met vogel, in het kistje linksonder.

Deze week laat ik op mijn blog werk zien van Wilma Kamps de Kloe.

Het stukje gordijn in wording dat ik hier vorige week liet zien is inmiddels afgewerkt en er staat weer een nieuwe sprang op mijn frame. Ik werk met heel ongelijke materialen voor dit gordijn en dat doe ik op mijn eigen freeform manier. Werken met zulke ongelijke materialen vraagt wel enige aanpassingen. Van de dunne garens zijn meer toeren nodig om op gelijke hoogte met de dikkere te komen. Ik werk daarom bij deze sprang met groepjes draden die ik per groepje op een stekenhouder zet. Dit geeft mij veel vrijheid. Natuurlijk moeten de aparte groepjes na verloop van tijd wel weer met elkaar worden verbonden, opdat de gaten die ontstaan niet al te groot worden. Maar zelfs als ik achteraf de gaten toch te groot vind is er nog niets aan de hand: ik kan er altijd nog tussenin gaan werken met naaldkant of zelfs nog een klein stukje sprang ertussen zetten.

Ik was er al voor het Textielfestival Weerribben aan begonnen: het eerste stukje van een gordijn in sprang. Tijdens het Textielfestival liet ik de bezoekers zien hoe ik op een vrije manier werk met ongelijke materialen.  Na het Textielfestival bleef deze sprang verder vrijwel onaangetast op mijn sprangraam staan, tot ik ze deze week weer op heb gepakt. Inmiddels ben ik bezig met de afwerking van dit eerste begin van een project dat waarschijnlijk nog maanden of zelfs jaren onderweg zal zijn…  zeker omdat ik tussendoor ook nog ander werk heb te doen. Maar ik denk dan maar aan het gezegde ‘elke dag een draadje maar, maakt een hemdsmouw in het jaar’. In mijn geval waarschijnlijk: ‘elke dag een paar steekjes sprang, maakt in een jaar een kwart gordijn’.  Wordt vervolgd…

Op een van mijn sprangramen stond jarenlang een half afgemaakte sprang, waarmee ik geen raad wist. Deze sprang was begonnen als een van de vele proeven voor de boeken van Carol James, maar mijn opzet was niet lang genoeg voor het volledige patroon. Mijn nieuwe poging, op een ander sprangraam met langere opzetdraden, had meer succes. Maar wat nu te doen met mijn ‘mislukte’ proef? Ik wist het niet en dus bleef deze staan op mijn raam totdat ik het wel wist.