Vertelmuseum De Vlechtvogel

Het stukje gordijn in wording dat ik hier vorige week liet zien is inmiddels afgewerkt en er staat weer een nieuwe sprang op mijn frame. Ik werk met heel ongelijke materialen voor dit gordijn en dat doe ik op mijn eigen freeform manier. Werken met zulke ongelijke materialen vraagt wel enige aanpassingen. Van de dunne garens zijn meer toeren nodig om op gelijke hoogte met de dikkere te komen. Ik werk daarom bij deze sprang met groepjes draden die ik per groepje op een stekenhouder zet. Dit geeft mij veel vrijheid. Natuurlijk moeten de aparte groepjes na verloop van tijd wel weer met elkaar worden verbonden, opdat de gaten die ontstaan niet al te groot worden. Maar zelfs als ik achteraf de gaten toch te groot vind is er nog niets aan de hand: ik kan er altijd nog tussenin gaan werken met naaldkant of zelfs nog een klein stukje sprang ertussen zetten.

Ik was er al voor het Textielfestival Weerribben aan begonnen: het eerste stukje van een gordijn in sprang. Tijdens het Textielfestival liet ik de bezoekers zien hoe ik op een vrije manier werk met ongelijke materialen.  Na het Textielfestival bleef deze sprang verder vrijwel onaangetast op mijn sprangraam staan, tot ik ze deze week weer op heb gepakt. Inmiddels ben ik bezig met de afwerking van dit eerste begin van een project dat waarschijnlijk nog maanden of zelfs jaren onderweg zal zijn…  zeker omdat ik tussendoor ook nog ander werk heb te doen. Maar ik denk dan maar aan het gezegde ‘elke dag een draadje maar, maakt een hemdsmouw in het jaar’. In mijn geval waarschijnlijk: ‘elke dag een paar steekjes sprang, maakt in een jaar een kwart gordijn’.  Wordt vervolgd…

Op een van mijn sprangramen stond jarenlang een half afgemaakte sprang, waarmee ik geen raad wist. Deze sprang was begonnen als een van de vele proeven voor de boeken van Carol James, maar mijn opzet was niet lang genoeg voor het volledige patroon. Mijn nieuwe poging, op een ander sprangraam met langere opzetdraden, had meer succes. Maar wat nu te doen met mijn ‘mislukte’ proef? Ik wist het niet en dus bleef deze staan op mijn raam totdat ik het wel wist.

Gisteravond heb ik de laatste blaadjes aangezet: de nieuwe struiken voor het bange vogeltje zijn nu klaar voor gebruik. Met veel dank aan Marijke van Welzen, want het prachtige groene en bruine wolvilt dat ik van haar kreeg bracht mij op het idee om nieuwe, steviger struiken te maken voor het bange vogeltje. 

Toen Marijke van Welzen me prachtig groen en bruin wolvilt aanbood, moest ik even nadenken, maar al snel bedacht ik dat dit wolvilt precies geschikt was om nieuwe struiken voor het bange vogeltje te maken.

Het is alweer bijna een week geleden: het Cultuurkans Festival in de Rinkelbom in Heerenveen, met het thema ‘Flowers and bees’. Vorige week liet ik hier mijn grote bij al zien, maar ik had voor deze gelegenheid ook kleinere bijtjes en bloemetjes gemaakt.

Zaterdag is het zover: het Cultuurkans Festival in de Rinkelbom in Heerenveen.

De afgelopen week stond geheel in het teken van voorbereidingen voor het Cultuurkans Festival. Allereerst heb ik bedacht wat ik deze dag ga vertellen en hoe ik dat vorm ga geven. 

Jazeker, ik doe met Vertelmuseum De Vlechtvogel mee aan het Cultuurkans Festival. Dit is pas sinds deze week bekend, dus het is kort dag om een en ander voor te bereiden,  maar het komt goed! 

Het vrijdagse blog is deze week weer eens een zaterdags blog geworden, omdat ik domweg er pas veel te laat aan dacht.

Alle twaalf borduurwerkjes met mijn intenties voor het nieuwe jaar zijn klaar, dat wil zeggen, het handborduurwerk is klaar. Daarna was het tijd om te bedenken wat ik ermee wou doen. Zou ik er een wandkleed van maken, een kussen, een boek of nog iets anders?

Nee, niet ik ben jarig vandaag, maar mijn website! Vandaag is het namelijk precies een jaar geleden dat ik deze website begon. Ik had er zelf niet aan gedacht, maar een mailtje van mijn hosting provider herinnerde me eraan.