Vertelmuseum De Vlechtvogel

Het was een week met mooie ontmoetingen.

Dit weekend is het zover: ik doe voor de tweede keer mee aan de Kunstroute Heerenveen. En om toch sprang te kunnen demonstreren (zonder bril) heb ik deze week nog een sprang opgezet met dikker garen. 

Op zolder vond ik een onafgemaakt werkstuk, dat ooit een quilt had moeten worden. Omdat ik mezelf dit werkstuk als zodanig niet af zag maken, besloot ik het deels te gebruiken om een lekker warm, maar enigszins saai vest mee op te sieren. Precies een geschikt handwerkje voor dit moment, omdat ik het nog steeds zonder bril moet stellen. Ik besloot de twee stukken bewerkt vezelvlies voor de voorkant te gebruiken en nog wat blaadjes in Margaretenspitze toe te voegen. Ook dat lukt me zonder bril.

Het stond al enige tijd in mijn agenda: het museumbezoek van afgelopen vrijdag. Het was echter lang onzeker of ik het door zou kunnen laten gaan. Omdat het een bekende van me was, durfde ik het aan om het toch door te laten gaan. Mocht het halverwege toch niet gaan, dan zou ik de voorstelling zonder problemen kunnen afbreken. Gelukkig had ik die dag een iets betere dag en lukte het me om een volledige vertelvoorstelling te geven. Het was een leuke middag. Ik vond het fijn om weer eens te kunnen vertellen, na zo lange tijd en ik had in Martien en Jan (die meekwam met Martien) een fijn publiek. Langzaam begin ik nu ook weer een beetje op te knappen, al gaat dat opknappen minder snel dan ik zou wensen, met in september weer een aantal geplande activiteiten, zoals de Kunstroute Heerenveen (16 en 17 september).

Borduren is momenteel als een soort bezigheidstherapie voor mij. Het leidt me even af van de pijn. Niet dat ik veel presteer, maar met af en toe een paar draadjes borduren ontstaat er toch wel weer wat.

Nee, er is nog geen tweede of eigenlijk dertiende snoezelkleedje in de maak, hoewel de geborduurde bloemen op voorbedrukte stof een mooi eerste blok van een snoezelkleedje zouden kunnen vormen. Dat borduurwerk kon ik in de vorige weken nog doen, maar nu kom ik door weer meer pijn niet meer aan creatieve dingen toe. Ik heb de afgelopen dagen vooral veel gerust. Het is even niet anders. Ik weet daarom ook niet of er de komende weken vanaf deze zijde nog wel iets te melden valt op creatief gebied.

Het snoezelkleedje van vorige week is nu klaar. Ik heb nog een paar details toegevoegd.  Op het filmpje dat ik op You Tube gezet is alles goed te zien en horen.

Ook deze week zit ik nog in de lappenmand, maar af en toe klauter ik daar toch even uit om wat te doen. Maar wat kan ik doen, zolang ik mijn bril nog niet weer op kan?

Het liefst had ik hier nu een vrolijk verhaal verteld over mijn lappenmand en wat ik daaruit tevoorschijn tover. Maar helaas, ik zit zelf in de lappenmand met gordelroos op mijn hoofd. Hierdoor ligt alles voor onbepaalde tijd stil. Ik hoop de draad zo snel het gaat weer op te pakken, maar ik verwacht de komende weken nog niet tot veel in staat te zijn. De mooie garens die ik zaterdag heb gekregen van Marlien Waijenberg blijven hier nog even onaangetast liggen, maar ik verheug mij er al op om hier binnenkort mee aan de slag te kunnen. Als het eenmaal weer zover is dat ik weer wat meer kan, zal ik daar graag over vertellen in een volgend blog.

Deze week de laatste loodjes van de grote schoonmaak iin het museum: het grote nest met Alchemie.

Als het warm is, zoek ik graag een bankje in de schaduw om lekker met sprang bezig te zijn, terwijl ik onderwijl kan genieten van de vogelgeluiden om me heen en een hert dat zomaar vlak langs me voorbijkomt.

Langzaam vooruit, dat is mijn thema voor deze zomer. En dat geldt niet alleen voor het gordijn in sprang, maar ook voor andere dingen. Ik heb vanaf mijn vroege jeugd veel spanning opgeslagen in mijn lichaam en ondanks het vele werk dat ik al aan mezelf heb gedaan, zit die spanning er nog steeds. In het dagelijks leven merk ik het zelf maar nauwelijks, omdat het voor mij gewoon is om me zo te voelen. De gevolgen van al die spanning in mijn lijf merk ik wel. In slaap vallen is soms lastig en een hele nacht doorslapen lukt me bij lange na niet. Ook vertaalt de spanning zich al tientallen jaren naar diverse lichamelijke klachten. Ik heb in de loop der jaren heel veel therapieën geprobeerd, maar zonder blijvend resultaat.