Langzaam vooruit, dat is mijn thema voor deze zomer. En dat geldt niet alleen voor het gordijn in sprang, maar ook voor andere dingen.
Ik heb vanaf mijn vroege jeugd veel spanning opgeslagen in mijn lichaam en ondanks het vele werk dat ik al aan mezelf heb gedaan, zit die spanning er nog steeds. In het dagelijks leven merk ik het zelf maar nauwelijks, omdat het voor mij gewoon is om me zo te voelen. De gevolgen van al die spanning in mijn lijf merk ik wel. In slaap vallen is soms lastig en een hele nacht doorslapen lukt me bij lange na niet. Ook vertaalt de spanning zich al tientallen jaren naar diverse lichamelijke klachten. Ik heb in de loop der jaren heel veel therapieën geprobeerd, maar zonder blijvend resultaat.
Sommige therapieën hielpen wel iets zolang ik met de behandelingen of medicijnen doorging, maar de structurele oorzaak werd nooit behandeld.
Enkele jaren geleden hoorde ik het indrukwekkende verhaal van Donna Eden die nog geen dertig jaar oud was toen ze van diverse medici te horen kreeg dat ze niet lang meer zou kunnen leven. Inmiddels is Donna Eden tachtig en heeft ze niet alleen zichzelf genezen, maar ook vele anderen geholpen hetzelfde te doen. Via video’s en cursussen kun je van haar en haar studenten diverse zelfzorgmethodes leren.
Op deze manier ben ik nu al een tijdlang bezig met zelfzorg: ik doe dagelijks oefeningen die me helpen mijn energiehuishouding op orde te krijgen. Ik heb hierdoor zeker een paar kleine stapjes vooruit kunnen maken. Maar er is meer nodig en daarom ben vorige week vrijdag naar een ervaren therapeut in de methode van Donna Eden gegaan. Zij heeft al mijn energieën getest en mij aan de hand daarvan op mijn situatie gerichte oefeningen aangereikt, waar ik de komende twee maanden nu mee aan het werk moet. Daarna kunnen we hopelijk verder om het dieper liggende probleem te helen.
Langzaam vooruit dus, ook op dit gebied.
Reactie plaatsen
Reacties