Sinds deze week werkt Vertelmuseum De Vlechtvogel samen met Go-Kids. Go-Kids heeft op hun website een mooie pagina voor het Vertelmuseum gemaakt: https://go-kids.nl/friesland/erop-uit/vertelmuseum-de-vlechtvogel

Morgen over drie weken begint de Kunstroute Heerenveen weer en ook dit jaar doet het Vertelmuseum mee. Aanstaande maandag, 2 september, begint de begeleidende tentoonstelling in de bibliotheek, waarvoor iedere deelnemende kunstenaar een klein kunstwerkje mocht inleveren. Ik heb voor deze tentoonstelling een van mijn vele vogels ingeleverd, namelijk Fluffy Lark, een zeldzame vogel, die overigens geen onderdeel is van het sprookje.

“Het werk gaat voor het meisje”, zo is mij geleerd. En zo heb ik ook jaren geleefd. Het is een diepgeworteld patroon geworden om het werk altijd voor te laten gaan op het plezier. Ik schreef er al eerder over: ik heb een terriër in mij zitten, die eindeloos door kan gaan. Dat heeft zo zijn voordelen, want ik kan doorgaan waar iemand anders het opgeeft. Maar de andere kant is dat die terriër me ook uit kan putten. En dat is in het verleden vaak gebeurd. Het was bij mij vaak hollen of stilstaan, want na een tijd van (te) hard werken kreeg ik dan een terugval en kon ik een tijdlang maar heel weinig doen.

De taal van het lichaam verstaan en goed zorgen voor mezelf - langzaam aan begin ik er beter in te worden. Ik begin ook steeds meer te beseffen dat op de eerste plaats goed zorgen voor jezelf niet egoïstisch is. Als ik niet goed zorg voor mezelf kan ik - zeker op de langere duur - ook niet goed zorgen voor anderen.  En als ik te ver over mijn grenzen ga, wordt de energie die ik in de wereld zet er ook niet beter op… ik ben dan niet de beste versie van mezelf: ik raak bijvoorbeeld sneller geïrriteerd en heb minder aandacht voor anderen.

Zou je willen dat je eens een totaal andere wereld binnen zou kunnen stappen?

Als een project bijna klaar is, komt er bij mij soms een versnelling in: ik wil dan graag zien hoe het eruit ziet als het klaar is. Zo ging het deze week ook met mijn trouwjurk. Ik heb even wat andere dingen opzij gezet om de jurk af te krijgen. En dat is wel en niet gelukt, want al is de ondergrondjurk nu volledig bedekt met haakwerk, ik vind hem nog te kort…

Ik schreef er al eerder over in dit blog: mijn voornemen om met mezelf te trouwen. Voor wie het nog eens na wil lezen is hier de link. Intussen zijn er vele maanden voorbij gegaan waarin ook allerlei andere dingen mijn aandacht vroegen. Toch staat mijn voornemen nog steeds en heb ik tussen alle andere bezigheden door ook doorgewerkt aan mijn trouwjurk. Het maken van die trouwjurk kost veel meer tijd dan ik had voorzien, maar dat is niet erg. Trouwen met mezelf is in mijn beleving ook veel meer een proces dan een moment in de tijd. Het is iets waar ik langzaam naartoe groei.

Het was weer een week met heel veel verschillende activiteiten: Grytsje Kingma bracht mij twee prachtige gebreide veren voor de draak met de verloren gouden vleugels, er was een bijeenkomst over de grote geluksdraak, ik creëerde een naambord voor het Vertelmuseum, maakte samen met Jan de erker met de aardevogels enz. schoon, haakte twee gouden sleuteltjes en werkte ook nog aan de geborduurde illustraties voor het boek… 

Ondanks wat aanvankelijke strubbelingen met het weer was het Kunstweekend in Beetsterzwaag een succes.

Zaterdag is het zover: Beetsterzwaag Culturele Hoofdstraat is dit jaar een festival van verbinding. In de voortuin van revalidatiecentrum Lyndensteyn in Beetsterzwaag, staat zaterdag en zondag een grote partytent voor het creëren van de GROTE GELUKSDRAAK (zie de twee voorgaande blogs). Samen met Raya Art en op zondag ook met Laure (Streekatelier Luinjeberd) zijn wij zaterdag en zondag aanwezig van 13.00 - 16.00 uur (mogelijk nog iets langer).

Deze week was weer een mix van van alles, maar de rode draad was toch een draak. Allereerst de grote geluksdraak die we samen met Raya Art en vele anderen in de wereld willen zetten. Het festival in Beetsterzwaag komt dichterbij (6 en 7 juli, zie het vorige blog) en dan gaan we in elk geval vlechten voor de staart.

Een tijdje geleden zijn we door Raya Art benaderd voor een groot project waar kinderen en volwassenen blij van kunnen worden: het is de bedoeling om samen een enorm grote geluksdraak te maken. We werkten als Vertelmuseum eerder samen met Raya Art bij de Nieuwjaar Spettershow (zie het blog van 26 januari). Toen was onze rol vooral het welkom heten van het publiek en het bijdragen aan een mooie sfeer door middel van de wensen die bij ons gemaakt konden worden. Deze keer is onze rol wat groter, want wij zijn nu vanaf het allereerste begin betrokken bij het maken van de hele grote draak. Het moet een echt ‘Mienskip’ project worden, een project dat heel veel grote en kleine mensen met elkaar verbindt. De draak moet uiteindelijk geschikt voor kinderen zijn om mee te dansen. Meerdere kunstenaars werken al mee aan de geboorte van deze draak, maar ook kinderen (en grote kinderen) kunnen meehelpen.