Volgende week vrijdag, 2 februari, is het zover: de Nieuwjaar Spettershow in de Rinkelbom.

Het Cultuurkans Festival nadert alweer.

Op vrijdag 2 februari zal er in de Rinkelbom in Heerenveen een Nieuwjaars Spettershow te zien zijn. Eigenlijk was deze show al gepland voor december, als een Kerst Spettershow, maar wegens omstandigheden kon deze spetterende show met kinderen, licht, muziek en dans toen niet doorgaan. 

Op zondag 24 december heb ik nog een vertelvoorstelling gegeven: een familievoorstelling voor acht personen en vier generaties.

Het bange vogeltje zit al klaar en ik heb ook al wat extra stoelen en krukjes neergezet, want voor aanstaande zondagmiddag staat er nog een vertelvoorstelling gepland.

Gisteren, 14 december, stond ik met mijn Vertelmuseum in de Heerenveense  Courant.

In mijn vorige blog beschreef ik hoe de gierzwaluwen me hebben geholpen een besluit te nemen: ik wil mezelf volledig accepteren en volmondig ja kunnen zeggen tegen mezelf en wat ik hier op aarde kom doen. Maar hoe doe je dat op zo’n manier dat je het je voor altijd zult herinneren? Ik bedacht dat ik hiervoor een ceremonie wilde. Maar welke ceremonie dan? Uiteindelijk kon ik maar één ceremonie bedenken die me hiervoor het meest geschikt leek, namelijk een huwelijksceremonie!

Op Verhalenavond heb ik over mijn kamerscherm met dierportretten verteld. Deze dierportretten markeren aan de ene kant het beginpunt van mijn reis naar mezelf, terwijl ze aan de andere kant laten zien waarnaar ik op weg ben.

Ja, ik had spannend nieuws op Verhalenavond, maar daarover vertel ik vandaag niet, want ik heb de komende week nog een vertelmiddag, waarop ik o.a. het verhaal van Verhalenavond nogmaals ga vertellen.

Vandaag (vrijdag 17 november) is het zover: om 19.00 uur begint Verhalenavond en vertel ik mijn verhaal over mijn reis naar mezelf. Bijna alles staat er al klaar voor. Hier nog één keer alle gegevens op een rij:

Verhalenavond: vrijdagavond 17 november is het zover.

Het midden van een sprang bereiken zonder bril leek uit te draaien op een grote mislukking. Ik maakte de ene fout na de andere, omdat ik niet goed kon zien wat ik deed. Uiteindelijk kon ik de boel alleen nog redden door even mijn bril op te zetten om te zien waar de fout zat. Maar te lang de bril op betekende weer pijn, dus dat was ook geen goed idee.