Vertelmuseum De Vlechtvogel

Dinsdagavond werd er bij mij aangebeld.

Deze week heb ik bij Ateliers Majeur me bij laten scholen over het werken met Canva, een ‘designtool’ (weet iemand hier ook een mooi Nederlands woord voor?) om logo’s, headers voor je website, flyers, enz. te maken. Het was een zeer inspirerende workshop. Ik heb veel geleerd over marketing en hoe je een meer professionele uitstraling krijgt met een consequent toegepaste huisstijl. Dat is iets waar ik me misschien nog eens iets meer in moet verdiepen, maar ik ben vooral blij dat ik met Canva nu een manier heb gevonden om gemakkelijker een folder, flyer of fotocollage te maken.

Het werk aan mijn sprang gordijn ligt sinds enkele maanden vrijwel stil, maar ik heb wel wat stukken die klaar waren aan elkaar gezet.

In mijn Vertelmuseum heb ik dikwijls bijzondere ontmoetingen. Mijn verhaal en het sprookjesbos nodigen daartoe uit. ‘Allemaal hebben we een eigen verhaal. Als we willen dat er iets verandert, dan zal elk verhaal gehoord moeten worden’, zo schreef Alowieke van Beusekom een aantal weken geleden op haar blog. Voor mij was dit de aanleiding om haar uit te nodigen in mijn Vertelmuseum. Alowieke zei meteen ja en zo kwam het dat we elkaar vorige week vrijdag ontmoetten.

Het was een week met mooie ontmoetingen.

Dit weekend is het zover: ik doe voor de tweede keer mee aan de Kunstroute Heerenveen. En om toch sprang te kunnen demonstreren (zonder bril) heb ik deze week nog een sprang opgezet met dikker garen. 

Op zolder vond ik een onafgemaakt werkstuk, dat ooit een quilt had moeten worden. Omdat ik mezelf dit werkstuk als zodanig niet af zag maken, besloot ik het deels te gebruiken om een lekker warm, maar enigszins saai vest mee op te sieren. Precies een geschikt handwerkje voor dit moment, omdat ik het nog steeds zonder bril moet stellen. Ik besloot de twee stukken bewerkt vezelvlies voor de voorkant te gebruiken en nog wat blaadjes in Margaretenspitze toe te voegen. Ook dat lukt me zonder bril.

Het stond al enige tijd in mijn agenda: het museumbezoek van afgelopen vrijdag. Het was echter lang onzeker of ik het door zou kunnen laten gaan. Omdat het een bekende van me was, durfde ik het aan om het toch door te laten gaan. Mocht het halverwege toch niet gaan, dan zou ik de voorstelling zonder problemen kunnen afbreken. Gelukkig had ik die dag een iets betere dag en lukte het me om een volledige vertelvoorstelling te geven. Het was een leuke middag. Ik vond het fijn om weer eens te kunnen vertellen, na zo lange tijd en ik had in Martien en Jan (die meekwam met Martien) een fijn publiek. Langzaam begin ik nu ook weer een beetje op te knappen, al gaat dat opknappen minder snel dan ik zou wensen, met in september weer een aantal geplande activiteiten, zoals de Kunstroute Heerenveen (16 en 17 september).

Borduren is momenteel als een soort bezigheidstherapie voor mij. Het leidt me even af van de pijn. Niet dat ik veel presteer, maar met af en toe een paar draadjes borduren ontstaat er toch wel weer wat.

Nee, er is nog geen tweede of eigenlijk dertiende snoezelkleedje in de maak, hoewel de geborduurde bloemen op voorbedrukte stof een mooi eerste blok van een snoezelkleedje zouden kunnen vormen. Dat borduurwerk kon ik in de vorige weken nog doen, maar nu kom ik door weer meer pijn niet meer aan creatieve dingen toe. Ik heb de afgelopen dagen vooral veel gerust. Het is even niet anders. Ik weet daarom ook niet of er de komende weken vanaf deze zijde nog wel iets te melden valt op creatief gebied.

Het snoezelkleedje van vorige week is nu klaar. Ik heb nog een paar details toegevoegd.  Op het filmpje dat ik op You Tube gezet is alles goed te zien en horen.

Ook deze week zit ik nog in de lappenmand, maar af en toe klauter ik daar toch even uit om wat te doen. Maar wat kan ik doen, zolang ik mijn bril nog niet weer op kan?